Աստվածաշունչ մատյանից

Այս ա­մե­նը բարձ­րյալ Աստ­ծու ուխ­տի Գիրքն է և Օ­րեն­քը, որ մեզ պատ­վի­րեց Մով­սե­սը իբրև Հա­կո­բի ժո­ղո­վուրդ­նե­րի ժա­ռան­գու­թյուն։ Նա ի­մաս­տու­թյու­նը հե­ղում է Փի­սոն գե­տի նման և ինչ­պես Տիգ­րի­սը` նո­րա­հաս բեր­քի օ­րե­րին։ Նա գի­տու­թյու­նը լց­նում է Եփ­րա­տի նման և ինչ­պես Հոր­դա­նա­նը` հն­ձի օ­րե­րին։ Նա խրա­տը սփ­ռում է իբրև լույս և տա­րա­ծում ինչ­պես Գե­հո­նը` բեր­քա­հա­վա­քի օ­րե­րին։ Նրան չհասց­րեց ճա­նա­չել ա­ռա­ջին մար­դը, նրան չքն­նեց վեր­ջի­նը ևս, քան­զի նրա խո­համ­տու­թյու­նը ծո­վից ան­հուն է, և նրա խոր­հուր­դը խոր է մեծ ան­դունդ­նե­րից ա­վե­լի։

Սի­րա­քի ի­մաս­տու­թյու­նը 24. 32-39

Մեկնաբանություններ